Column Evert Stel: Soms zijn dingen niet wat het lijkt…  

Vliegroest!!! 

Vorig jaar kwamen we na een weekje weg weer aan boord en na een inspectierondje over het schip, zag ik tot mijn grote schrik dat het hele voordek vol bruine kringen zat. Even wrijven hielp niet, dus ben ik met poetsmiddelen in de weer gegaan. Het zwaarste middel (rode commandant) verwijderde verf en glans, maar de kringen waren diep in de mooie witte verf getrokken. Mijn buurman hoort me mopperen, want antislipverf op het voordek cleaneren gaat gewoon niet! 

“Problemen Evert?” roept hij over het water. “Vliegroest man! Het hele voorschip zit vol bruine roestkringen en ik krijg ze er met geen mogelijkheid af! Die snoeiharde tweecomponentenlak, is kennelijk ook niet bestand tegen vliegroest. Heb jij iemand zien schuren of slijpen toen we weg waren?” 

We gaan samen alle mogelijkheden langs en verdenkingen vliegen rond, maar het heeft geen zin. Die bruine laag moet er sowieso af!  “Oxaalzuur Evert. Dat is werkzaam. Ik heb nog wel een flesje staan, probeer maar even,” oppert mijn immer hulpvaardige buurman. 

Even later ben ik in de weer met een sponsje oxaalzuur en stukje bij beetje lost de bruine kleur op. Ik heb me maar niet afgevraagd of het wel goed is voor de lak, maar alles beter dan vliegroest.  

Boenen 

Vervolgens heb ik een tankje oxaalzuur gekocht en ben een dag aan het borstelen geweest om het schip weer toonbaar te maken. 

Na het boenen was het een zaterdag poetsen met was om de verf haar beschermlaag terug te geven en ’s avonds lig ik op de bank te mopperen, want mijn zwaar versleten schouders doen pijn. 

“Als ik weer iemand in de haven met een flex hoor slijpen, is hij de Sjaak!” roep ik verbitterd als mijn buurman de volgende dag vraagt of het allemaal gelukt is. 

Pluisjes 

We liggen prachtig bij de ingang van de haven naast een stukje land waarop in het voorjaar de bosjes iedere keer weer betoverend groen worden. Het zit vol vogeltjes en het is een kleine oase van leven. Als de zomer vordert, ontwikkelen de bosjes enorm veel pluisjes, die door de wind met een zaadje wegzweven om zich voort te planten. Ook het schip zit bij oostenwind onder die pluisje, maar ze zijn ’s morgens bij de eerste dauw gemakkelijk van het schip te spuiten. Een klein ongemak, maar niet onoverkomelijk.  

Als het een dag flink waait, spuit ik de resterende losse pluisjes met de slang uit de bosjes en dan is het meeste leed geleden.  

Zaadjes 

Afgelopen weken hadden we veel stevige oostenwind en alles wat los en vast zat in de bosjes, daalde neer op ons schip. Ook nu pak ik de dekwasslang en wil met de eerste dauw alles er even af spuiten. Verbazing alom, als ik zie dat het hele voorschip wederom onder de bruine kringen zit. “Weer vliegroest?” roep vertwijfeld naar Inge als ik verder op inspectie uit ga. 

“Er is de laatste week toch écht niemand met een slijptol bezig geweest, hoe kan dit nou toch!” mopper ik volledig verbaasd. 

Ik besluit op onderzoek uit te gaan en pak een enorm vergrootglas waarmee een bruin pitje - waaromheen een grote bruine vlek zit - bestudeer dat nagenoeg niet te verwijderen is. Als ik er op druk, blijkt het hard te zijn maar het is geen staalsplinter. Ook het rubberbootje ligt vol, maar daar zijn geen kringen ontstaan. Het blijken de resterende uitgedroogde zaadjes te zijn uit het bosje naast ons, die hun vlucht in een pluisje naar een goede voedingsbodem hebben gemist. Het pluisje zijn ze kwijtgeraakt en ze zijn door de oostenwind op ons dek beland, waar ze in aanraking met vocht een bruine kleurstof uitscheiden dat tot twee centimeter in omtrek een bruine vlek oplevert dat nauwelijks ergens oplosbaar mee is. 

Proef 

De tank met oxaalzuur staat nog halfleeg in het schip en ik twijfel of ik weer met het agressieve spul in de weer zal gaan. Ik besluit te experimenteren en gris spontaan een fles toiletreiniger uit de kast, doe een huishoudhandschoen aan en veeg een natgemaakt sponsje over een bruine vlek. Die verdwijnt als sneeuw voor de zon en ik word terstond enthousiast. 

Een klein halfuurtje later ben ik met een vlakke vloermop  behoedzaam het dek aan het afnemen en het resultaat is verbluffend. Als ik de slang er overheen haal, kruipt het water op hoopjes, waaruit blijkt dat er ook gelijk een soort waslaag achterblijft. 

Ik ben blij, want we willen nog jaren van ons heerlijke ligplekje blijven genieten en met het schaamrood op de kaken moet ik alle verdachtmakingen herzien… 

Evert Stel is schipper van de Meander V. Met deze voormalige loodstender heeft hij jarenlang met zijn partner Inge voor de Stichting Vaarwens (https://www.stichtingvaarwens.nl) dagtochten gevaren met mensen in de laatste levensfase. Inmiddels heeft de Stichting een eigen schip en wordt de Meander V ingezet op drukke dagen. Van alle dagtochten maakt Evert aangrijpende, veelal emotionele verslagen. Daarnaast is hij auteur en heeft diverse boeken geschreven en is hij columnist bij Watersport-TV.