Column Evert Stel: Vlieland of Valencia? 

Onlangs kon je op Watersport-TV een artikel lezen met de vraag: zou jij je boot inruilen voor een camper?  (https://www.watersport-tv.nl/nw-31400-7-4509986/nieuws/kamperen_onverminderd_populairzou_jij_je_boot_inruilen_voor_een_camper.html?page=0) Columnist Evert Stel heeft het voorrecht om zowel een camper als boot te bezitten, maar dit zorgt vaak voor keuzestress. In de winter naar Vlieland of Valencia? ’’De laatste jaren kiezen we steeds vaker om te gaan varen en dit heeft een reden,’’ aldus Evert. 

We reden enkele jaren geleden met onze camper zomaar 800 kilometer per dag en scheurden in een paar dagen tijd naar onze favoriete oostkust van Spanje om daar enkele maanden rond te rijden. We genoten van het klimaat, de mooie haventjes, de prijzen en de gemoedelijkheid van de Spanjolen. Toch hadden we zorgen om het schip. Ons huis (de Meander V) onbeheerd achterlaten in ons grillige klimaat en vertrouwen op de techniek, was wel een dingetje.  

Stroomuitval 

Eén winter lieten we haar achter in Muiden en na check, check, dubbelcheck, dacht ik dat alles goed was om haar enkele maanden te verlaten. Al snel viel de winter in en de eerste strenge nachtvorsten deden  hun intrede. De havenmeester zou een oogje in het zeil houden, en die hing na enkele dagen al aan de telefoon omdat de oranje zwaailamp in de mast brandde en er witte rook uit het generatorpijpje kwam. Rijdende tussen de bergwanden van de Pyreneeën, heb ik hem door de controleprocedure geleid, op zoek naar de reden van het alarm. Het werd een lange zoektocht die uiteindelijk leidde tot een defecte scheidingstrafo tussen de walstroom en het boordnet. Het schip draaide dus op de omvormer via de accu’s en toen die leeg waren, sloeg de Whispergen generator aan. Die deed gelukkig het alarm af gaan zoals ik geïnstalleerd had. Door de scheidingstrafo te overbruggen (met dank aan de havenmeester) werd de acculader weer ingeschakeld en was het probleem over, maar toch… het vertrouwen had een deuk opgelopen. 

Beveiliging 

Die winter was het steenkoud en dagelijks keek ik op mijn telefoontje naar het weer in Nederland, terwijl wij met ruim 22 graden op het strand lagen.  

“Ik vind het niks Inge! Stel dat het alarm niet af was gegaan... dan is de schade niet te overzien!” mopper ik ongerust tegen haar. 

“Ach man… maak je niet zo druk. Er wordt op het schip gepast en je hebt alles zo goed voor elkaar…” 

Ze heeft gelijk, ik moet het loslaten, maar dat lukt me niet want ik ben een controlefreak. Tijdens de lange vakantie bedenk ik allerlei zaken om vanuit Spanje het schip op afstand in de gaten te kunnen houden. Dat heeft geresulteerd in een uitvoerige installatie met camera’s, meetapparatuur en diverse - via internet - gestuurde zaken… 

Toch blijft de onrust en enkele winters later besluiten we weer aan boord te blijven. We zijn gaan varen, door Friesland, naar de eilanden, genieten van de watersportwereld in diepe winterslaap.  

“Zolang het water vloeibaar blijft, kunnen we varen schat!” lach ik als we rond de Kerstdagen koers zetten naar Terschelling.  

Calamiteit 

Vorige winter lokte het warme weer ten zuiden van ons toch weer en we maakten plannen om de camper in te pakken. Onze viervoeter Steffie werd gevaccineerd en rond de jaarwisseling waren we klaar om te gaan rijden. Het water in Monnickendam bleef echter stijgen en liep op tot verontrustende hoogtes. In de eerste week van januari liep het zo hoog op, dat de stad tegen overstroming beveiligd moest worden met zandzakken en in onze haven stonden alle steigers onder water. De stroom viel in alle havens volledig uit omdat de stekkerdozen onder water stonden. Ik schatte in dat dit ook wel even zou gaan duren voordat het er weer op zou kunnen worden gezet. 

“Ik laat het schip hier zo niet achter schat!” meld ik verontrust. Mijn partner begrijpt dat volledig en vraagt; “Wat nu?” 

“Ik pak de camper weer uit en we gaan varen!” opper ik. Mijn lief stemt er gelijk mee in en een dag later gaan de trossen los. We varen begeleid door een mager zonnetje richting IJsselmeer, waar de waterstand beduidend lager is en we genieten van ons schip en het wintervaren. 

Spanje is vol! 

Ondertussen lopen de socialmedia pagina’s - waar we als camperaars uiteraard ook lid van zijn - vol met berichten over de drukte in het land van Sinterklaas. Het aantal camperaars is na de coronaperiode enorm toegenomen en dat leidt tot een ontmoedigende overbevolking van de campings en camperplaatsen. We lezen veel voorbijkomende berichten als: 

“Het is overal vol, weet iemand nog een plekje in de buurt van…”  of “De autoriteiten sturen je overal weg! Ergens vrij gaan staan wordt hier niet meer gedoogd…” 

Ook berichten over de exorbitant gestegen tarieven circuleren alarmerend over de socialmedia.  

“Hmmm… dan hoeft het voor mij ook niet meer hoor! We gaan gewoon weer lekker varen, want op het water is het hier juist rustig!” zegt mijn lief. 

Ze heeft gelijk! Deze winter zoeken we de rust weer op met ons scheepje en de camper staat warm en droog in onze opslagloods.  

De zaken zijn gekeerd… 

Evert 

Lees ook: Liever varen dan kamperen (https://www.watersport-tv.nl/nw-31400-7-4512948/nieuws/liever_varen_dan_kamperen.html?page=0)

Evert Stel is schipper van de Meander V. Met deze voormalige loodstender heeft hij jarenlang met zijn partner Inge voor de Stichting Vaarwens (https://www.stichtingvaarwens.nl) dagtochten gevaren met mensen in de laatste levensfase. Inmiddels heeft de Stichting een eigen schip en wordt de Meander V ingezet op drukke dagen. Van alle dagtochten maakt Evert aangrijpende, veelal emotionele verslagen. Daarnaast is hij auteur en heeft diverse boeken geschreven en is hij columnist bij Watersport-TV.